Маслиҳати харидориҳои тиббӣ ва хидматрасонии соҳаи тандурустӣ

Баҳрӣ беҳдоштӣ Нақши харид дар ислоҳот ва дастрасии таъриф

Дар дунёи муосир, масъалаи ғайри қобили пазириши дастрасии дастгирии тиббӣ ва беҳдоштӣ бештар ва бештар диққат ва муҳокимаҳоро ба худ ҷалб менамояд. Маҳз дар ҳамин контекст, хариди хизматрасониҳои тиббӣ ва беҳдоштӣ (buy medical care) нақши муҳим дорад, ки на танҳо ба ниёзҳои шахсӣ, балки ба рушди иқтисодӣ ва иҷтимоии кишварҳо таъсири амиқ мерасонад.

Пеш аз ҳама, муҳимияти хариди беҳдоштиро метавон дар чанд самт баррасӣ кард. Нахуст, хариди хизматрасонӣ ба барасии дастрасии кӯмакҳои тиббӣ бурда меравад. Ба мардум имконият медиҳад, ки бо иттилооти дуруст ва сифати баландтар, дар хати аввал ва ё дар ҳолатҳои фавқулодда ба хидматрасонии тиббӣ дастрасӣ пайдо кунанд. Ин раванд, махсусан дар кишварҳои эҳтиёҷи хуб, муҳим мебошад, аз ин рӯ, ба фароҳам овардани баъзе механизмҳо барои дастрасии хоҳишмандон кумак мекунад.

Дуюм, харид дар соҳаи беҳдоштӣ метавонад хатарҳои марбут ба нести ҳаётро коҳиш диҳад. Масъалан, иштироки одамон дар харидҳои мушаххас метавонад ба пешгирии бемориҳо бо такя ба ташхиси зудафзун ва табобати кофӣ кӯмак кунад. Хусусияти ин механизм дар он аст, ки одамон навъҳои гуногуни хидматҳоро интихоб мекунанд ва дар натиҷа хатари раванди беморӣ ва ихтилофи моддӣ ва маънавиатро коҳиш медиҳанд.

Сеюм, хариди хизматрасонӣ дар боиси рушди иқтисод ва эҷоди корҳо дар соҳаи тиббӣ нақши бузург дорад. Аз ҳисоби шаҳодатномаи шогирдон, хідматрасониҳо ва муассисаҳои тиббӣ, бозори корӣ рушд мекунад ва тавассути ин, сатҳи некуаҳволии ҷомеа ҳам таҳким меёбад. Ин дар навбати худ боиси инкишофи кофии соҳаҳо меномад ва ба рушди иқтисодӣ манфиат мерасонад.

Ҳамзамон, бояд зикр кард, ки харид дар соҳаи тиббӣ на танҳо аз нигоҳи физиологӣ, балки инчунин аз нигоҳи психологӣ аҳамияти калон дорад. Агар одамон эҳсос кунанд, ки метавонанд хидматҳои тиббиро харидорӣ кунанд, ин онҳоро бо вуҷуди вазъияти молиявии онҳо, дар оянда таҷрибаҳои неки ояндаро фароҳам меорад. Индикатори ҳақиқии ин раванд метавонад танҳо пас аз гузаронидани таҳқиқотҳо муайян шавад, аммо ҳамеша фикр кардан лозим аст, ки хизматрасониҳои тиббӣ на танҳо хидмату муҳим, балки истеъмолҳоро низ дар бар мегиранд.

Боз, хариди хидматрасониҳои тиббӣ бояд дар рафти ислоҳот муҳокима шавад. Зарур аст, ки роҳбарон ва мақомоти давлатӣ барномаи стратегиро барои идора кардани харид ва таъмини дастрасии беҳдоштӣ ба шаҳрвандон қабул кунанд. Маълумот донистани мизоҷон дар бораи хидматҳои тиббии пешниҳодшуда, арзиши ҳақиқии онҳо ва имкониятҳо як хусусиятест, ки бояд дар ин раванд ҷойгир шавад.

Дар ҷамъбаст, хариди хизматрасониҳои тиббӣ дар замони муосир нақши муҳимро мебозад, на танҳо дар самти беҳдошт, балки дар рушди иқтисодӣ ва иҷтимоии ҷомеа. Барои дастрасии муфид бояд тамоми сохторҳои дахлдор дар ин самт ҳамкории самарабахш ва дуруст барпо кунанд. Вақт расидааст, ки масъалаи харид дар соҳаи тибби беҳдоштӣ бояд самтҳои гуногунро фаро гирад ва аҳолиро ба роҳи беҳтаре барои зиндагии солим ва бомасъулият равона созад.